Borgaraleg handtaka ,,undir áhrifum" innan borgarmarkanna

Það hefur ýmislegt verið skrafað um veiðiþjófnað í ám á höfuðborgarsvæðinu og næsta nágrenni að undanförnu. Af einhverjum ástæðum hafa sumir kosið að hengja bakara fyrir smið eða freista þess að drepa sendiboðann af því tilefni að stjórn Stangaveiðifélags Reykjavíkur unir ekki þeim lögbrotum sem verið er að fremja í ám sem eru innan vébanda félagsins. Einn af þeim er framkvæmdastjóri Alþjóðahúss og nú hefur hann bitið höfuðið af skömminni.

Nú eru það borgaralegar handtökur sem eru aðalmálið. Hættan, ef ég skil framkvæmdastjórann rétt, er sú að misdrukknir stangaveiðimenn gætu misboðið brotamönnunum. Þar, sem að flestir veiðiþjófnaðanna sem vitað er um, eru í Elliðaánum og í næstu nágrannaám s.s. Leirvogsá og Laxá í Kjós og Bugðu þá leyfi ég mér að efast um að dylgjur framkvæmdastjórans eigi við rök að styðjast. Hafi hann eitthvað fyrir sér í þessum efnum þá ætti hann auðvitað að snúa sér til lögregluyfirvalda. Það var einmitt hjá þeim sem SVFR fékk upplýsingar um það hvernig best væri fyrir veiðimenn og þolendur veiðiþjófanna að bregðast við. Veiðimenn, sem brotið var á í Leirvogsá á dögunum, brugðust nákvæmlega rétt við. Þeir hindruðu för veiðiþjófanna og biðu þar til að lögreglan kom á staðinn.

Framkvæmdastjóri Alþjóðahúss svarar bréfi formanns SVFR

Athugasemdir

[Predikarinn - Cacoethes scribendi , 24.7.2007 kl. 02:09]

GJÖF MÍN TIL STANGAVEIÐIFÉLAGSINS Á BANNMERKI - TIL AÐ FORÐAST ÁGREINING OG ÁMÆLI UM RASISMA

Predikarinn leyfir sér að færa Stangaveiðifélaginu bannmerki það sem fylgir með þessu bloggi að gjöf. Þetta merki getur félagið sett upp hér og þar um veiðisvæði sitt. Þetta merki verður að teljast að muni skiljast á öllum tungumálum.

[Eiríkur St. Eiríksson (IP-tala skráð) 25.7.2007 kl. 18:53]

Svarið við þessari spurningu er einfaldlega sú að veiðileyfi í laxveiðiárnar eru yfirleitt ekki mörg á hverjum degi. Seldar eru frá 1 stöng og upp í um 12 stangir. Í einstaka ám eru fleiri stangir leyfðar en í öllum tilvikum er stöngunum skipt niður á ákveðin svæði. Oft eru vinir eða kunningjar með allar stangirnar á viðkomandi veiðidegi. Oftast hittast menn líka í byrjun veiðidags þannig að það er því auðvelt fyrir menn að átta sig á því hvort einhverjir séu að stelast í árnar. Sé það gert þá er verið að brjóta á þeim sem keyptu veiðileyfin og einnig er verið að brjóta landslög því fjöldi stanga í ánum er takmarkaður að boði þar til bærra yfirvalda. Svo einfalt er það.

Hvað varðar hundana og taumana þá hafa íslensk yfirvöld því miður ákaflega lítinn skilning á þörfum hundaeigenda, hvað þá hundanna sjálfra. Því hefur bannskiltum verið dritað út um allar koppagrundir. Á sumum stöðum má vera með hundana í taumi, á öðrum mega hundar því miður ekki sjást. Hafi menn illu heilli sett upp slík skilti í Heiðmörk þá er alltaf hætta á að einhverjir bregðist við með skömmum. Ég þekki þessi mál reyndar af eigin raun því það var að mínu frumkvæði að skipaður var starfshópur innan Hundaræktarfélags Íslands til að vinna að bættri ,,hundamenningu". Sjálfur tek ég reyndar ekki lengur þátt í því starfi en það stafar ekki af því að ég hafi gefist upp á því að gæta hagsmuna hundsins míns.

Talandi um bannmerki þá er ,,gjöf" predikarans auðvitað góðra gjalda verð. Hins vegar er skiltið sem slíkt ekki nothæft nema það fylgi með ,,taumur", þ.e.a.s. lítið skilti fyrir neðan bannskiltið þar sem tekið er fram; ,,Nema viðkomandi hafi veiðileyfi".