Litbrigði gróðurs

Það hefur verið gaman að fylgjast með gróðrinum hér við sumarbústaðinn í sumar. Ég er svo lánsamur/ólánsamur að vera búinn að planta í alla lóðina og stend í því að klippa öll tré og runna til að skapa ,,lebensraum" fyrir plönturnar mínar. Næst er að grisja. Ég geri mér grein fyrir því að þetta hljómar eins og versti ,,rasismi" en ég kæri mig kollóttan. Þeir, sem eru með kynþáttahatur og -hyggju á heilanum ættu að faðma næsta tré og þá er aldrei að vita nema að þeir gætu fundið nauðsynlega (jarð)tengingu.

Þrátt fyrir þurrkana í sumar þá hafa þeir, sem plantað hafa trjám í sumarbústaðalönd eða annars staðar fyrir tveimur eða fleiri árum, ekkert að óttast. Trén spjara sig og setja ræturnar niður í leit að vætu. Hér í Kjósinni kom góð skúr þann 1. júlí en síðan liðu nákvæmlega þrjár vikur þar til að himnarnir opnuðust á nýjan leik. Hvað varðar litbrigðin þá byrjar þetta allt á hinum himneska gula lit geislasópsins. Síðan taka sírenurnar við með sínum fallegum bleiku blómklösum. Nú er það stig að ganga yfir. Næstur á ferðinni verður skógartoppurinn minn. Gulu blómklasarnir eru að verða þroskaðir. Geitaskeggið hefur verið í blóma en það er mikill munur á Kamsjaktakvæminu, sem ég ræktaði upp af fræjum, og plöntunum sem ég keypti í einhverri gróðarstöð. Kamsjatka blómstrar  ekki næstum eins lengi og blómin láta fljótlega á sjá. Þá má ekki gleyma birkikvistinum og öllum toppunum mínum. Vandinn er sá að þegar maður þarf að klippa þessar plöntur, sérstaklega birkikvistinn, þá klippir maður í leið af blómgun næsta árs. Úlfareynirinn og fleiri reynitré eru svo á góðri siglingu, sömuleiðis dögglingskvisturinn og í september mun runnamuran gleðja augað.

Þannig lítur gróðursinfónían hér í Kjósinni út þessa dagana.